Wie kon een maand geleden  bedenken dat de wereld er in kort tijd zó anders uit zou zien?  Evenementen afgelast,  restaurants, scholen en kerken dicht. Binnenblijven. En als je elkaar toch ontmoet en begroet; vooral geen fysiek contact. Liefst anderhalve meter afstand.  De zo gangbare, vanzelfsprekende sociale interacties, de sportclubs, het praatje bij de winkel, even samen ergens lunchen, is niet meer. Alles  ligt volledig plat. Zelfs uitvaarten kun je niet meer samen beleven. Triest.

‘k Weet nog dat ik voor de laatste keer mijn gelovige zieke collega/vriendin  bezocht. Ze  was ‘opgegeven’. Chemo zou niet meer baten. Ze hield zich strikt aan haar strenge dieet en voelde zich nog redelijk vitaal. Mij was al aangezegd: als je bij me komt gaan we niet zoenen. Voorschrift van de arts. Beter van niet. Verstandelijk was het wijs en noodzakelijk, maar gevoelsmatig……. We wilden elkaar zo graag vasthouden, even die verbondenheid met elkaar voelen,  maar een vriendschappelijk kus, zelfs een hand kon voor haar dodelijk zijn.

Verbazingwekkend, de snelheid waarmee de anti-Coronamaatregelen met verstrekkende gevolgen genomen worden en werkelijk alles op alle vlakken ontregelt. De economie stagneert, beurzen kelderen, pinnen wordt geprefereerd boven contante betaling, ontslagen vallen.

Wat een wereld! Het wordt hier niet leuk meer. Hier wil je niet wonen. En dan hebben wij het nog relatief goed, als ik onze situatie vergelijk met die van een vluchteling op Lesbos. Maar je voelt op je klompen aan dat onze welvaart op z’n retour is. Dat deze tijd waarin we ‘verwend ‘ waren, niet meer terugkomt.

In het licht van profetie is het allemaal  niet zo opmerkelijk. Het is voorzegd. Dit is het begin der weeën. Laten we uitkijken naar de verlossing!

Door deze gebeurtenissen, worden we meer en meer op onszelf teruggeworpen. Gedreven in Zijn armen, omdat je steeds afhankelijker gaat worden en je meer en meer  aan  Jezus moet  vastklampen.

Vertrouw op Mij en Mijn nooit aflatende zegen , hoe je omstandigheid ook is. Kijk niet naar de golven, maar zie Mijn gezicht, pak Mijn hand. Verzamel je schatten in de hémel, Je weet toch dat ik alles nieuw maak? Schuil bij Mij. Ik Ben de Rots. Vertrouw niet op mensen, maar op Mii. Ik Ben bij je tot aan de voleinding van deze wereld!.

Ik vraag me soms af. Wie ben ik als alles om me heen wegvalt? Wie ben ik zonder mijn familie? Zonder broeders en zusters om me heen? Zonder een huis of eten?  Het antwoord is en blijft:  Gods geliefde kind!

Mirjam

1  Math. 24: 8

2 Lucas 21: 28

3 Math. 14: 3

4 Math 6: 20

5 Openb. 21

6 Ps. 91: 1, 2

7 Ps. 28: 1

8 Ps. 118: 8

9 Math. 28: 20

Dicht bij U Heer, ben ik veilig geborgen. Bundel van de Adventkerk  357 1-3

Wat de toekomst brenge moge. https://www.youtube.com/watch?v=YFsDs6n26fk